Wordt het geen tijd dat er naast de 'mannen van het jaar' ook 'vrouwen van het jaar' komen? Groen vindt van wel. De Jaartallen zijn erkend als werelderfgoed. Het is een leuk concept: Leuvenaars uit hetzelfde geboortejaar die vanaf hun 40 levensjaar samen activiteiten organiseren, om de overgang naar hun 50

^steste verjaardag bijzonder te maken. Terloops zetten zich ze zich in voor een goed doel uit Leuven, bijvoorbeeld: de kinderen uit kansengroepen naar de kermis laten gaan of een standbeeld schenken.

Ann Li, Hilde Christiaens en Eva Platteau, voorstanders van vervrouwelijkte jaartallen: "Naar verluidt was de recente oprichting van het Jaartal 1978 een van de meest succesvolle sinds jaren. Het is ook een tof idee: mensen leren kennen die je anders nooit had ontmoet. Maar toch waren er ook ditmaal mannen die principieel verstek lieten gaan, omdat vrouwen niet welkom zijn. Bij de stichting door de Mannen van 1840 in 1890 was dat hokjesdenken misschien nog vanzelfsprekend, maar vandaag niet meer. Waarom geen aparte vrouwelijke Jaartallen oprichten, of misschien zelfs gemengde groepen? Eigenlijk is het spijtig dat jongeren ook niet zoiets hebben als overgangsritueel, maar dan voor 1 jaar of zo. Het zou veel fijne neveneffecten hebben om hen een jaar lang te laten verbinden en organiseren, lijkt ons. Zelf zijn we nog geen 40 jaar. Maar eens het zo ver is, zouden we graag lid worden van zo'n initiatief."

Toon Toelen, gemeenteraadslid en bijna 40 jaar: "Of je nu van borsten of billen houdt of toch meer van piemels, speelt geen rol bij de Jaartallen. Waarom zou je dan wel een piemel moeten hébben? We roepen de Jaartallen en het stadsbestuur op om dit voorstel ernstig te bestuderen. Het bindmiddel tussen de leden van een Jaartal is hun geboortejaar en hun liefde voor Leuven. Welke politieke, filosofische of religieuze overtuigingen iemand aanhangt of wat voor rang, stand of afkomst iemand heeft, doet er binnen het Jaartallenleven niet toe. Iedereen is welkom. Waarom vrouwen dan niet? De mannelijke exclusiviteit mag geen traditie-óm-de-traditie worden. Het voortbestaan van de vereniging heeft al aan een zijden draadje gehangen door de beperkte instroom en de grote uitval van nieuwe leden. UNESCO vraagt om zulke erfgoedtradities te 'borgen'. Dat wil zeggen dat je ze levend houdt. Soms moet je daarvoor dus ook vernieuwen. Anders sterven ze uit. Volgens ons is er méér draagvlak voor de Mannen van 't Jaar als er ook Vrouwen van 't Jaar bestaan, of zelfs een gemengde afdeling Leuvenaars van 't Jaar. Die keuze laat ik aan het Verbond. Het stadsbestuur kan ook haar invloed aanwenden. Het is immers het stadsbestuur dat de uitnodigingsbrief verstuurt naar alle 39-jarige mannen, omdat zij over alle adressen beschikt."

Toon Toelen, gemeenteraadslid

Foto: vlnr Toon Toelen, Ann Li, Hilde Christiaens aan het Abrahambeeldje in het stadspark.