Over enkele dagen vieren we het feest van de democratie... we trekken met z'n allen naar de stembus. Daar beslissen we welke visie we ingang willen doen vinden in onze stad gedurende de volgende jaren. Krijgen we méér van hetzelfde of waait er binnenkort een frisse wind door het stadhuis? Als groenen voerden we ooit campagne met de slogan "als het aan de koe lag, at ze gras". Daarmee protesteerden we tegen het feit dat Bella steeds vaker vleesmeel en soja te eten krijgt. Dat zit tjokvol eiwit, wat de dieren meer melk doet geven. Maar in de natuur zijn koeien veggie en eten ze gewoon gras. Dus vinden wij het niet meer dan normaal dat ze op stal hetzelfde voeder voorgeschoteld krijgen. Laten we die redenering eens doortrekken naar de stembusgang in Leuven. Welke keuzes zou onmondig Leuven maken? Als het aan de fiets lag, stemde hij groen. Fietsen houden er niet van als "oud ijzer" bestempeld te worden. Dat ze de doorgang op het voetpad belemmeren, ligt aan de kortzichtigheid van het stadsbestuur. Een fiets gebruik je voor korte verplaatsingen van punt A naar punt B. Dat wil zeggen dat je vlakbij je bestemming wil parkeren. Dus hebben we in het centrum van Leuven nood aan een fijnmazig netwerk van fietsenstallingen. Niet zozeer aan een dure mastodont onder het Rector De Somerplein. Bovendien moet je fietsers de kortste weg naar hun bestemming gunnen. Onder rood-rooms zijn steeds meer straten afgesloten voor fietsverkeer overdag. Zo gaat het voordeel van de fiets verloren en had je net zo goed met de auto kunnen komen! De zone 30 was een stap vooruit, maar er zijn amper snelheidscontroles en de weginfrastructuur is evenmin gevolgd. De Bondgenotenlaan, de Naamsestraat, de Brouwersstraat, de Kapucijnevoer, de Vesaliusstraat, de Koning Albertstraat, de Gemeentestraat... noem maar op! Ze zien er niet uit als een zone 30 en het gevolg laat zich raden. Het autoverkeer rijdt er nog steeds te snel. De fiets speelt een cruciale rol in het engagement van de stad om klimaatneutraal te worden. Maar zoals het stadsbestuur nu bezig is, komen we er bijlange niet tegen 2030.

Als het aan ons patrimonium lag, stemde het groen. De toren in het stadspark spreekt boekdelen. Bij het begin van de legislatuur lag hij er al verwaarloosd bij, en nu nog steeds. Het ene waardevolle gebouw na het andere ging tegen de vlakte. De enige panden die gered werden, hadden het geluk dat een actiecomité plots opstond en weerstand bood. Met lede ogen hebben we de verhuis van het Gasmuseum, de Museumbewaarplaats van de NMBS en het Vlaams Filmmuseum en -Archief moeten vaststellen. Het is een regelrechte schande dat  een toren mag gebouwd worden die het zicht op het Arenbergkasteel totaal ontsiert. Ook vond de burgemeester het nodig om het archeologisch onderzoek op het Fochplein compleet in het belachelijke te trekken. Adviezen van de erfgoedraad worden verticaal geklasseerd. Volgens de groenen draagt al dit erfgoed bij tot de 'smoel' van Leuven en onze gemeenschappelijke identiteit. Dat mag je niet verwaarlozen.

Als het aan de energiefactuur lag, stemde ze groen. Het stadsbestuur heeft de mond vol van klimaatneutraliteit. Maar het lijkt verdacht vaak op vensterversierderij en stoer borstgeklop. Het is ontstellend dat sommige bewindvoerders echt niet lijken te beseffen welke drastische omslag we moeten maken om dat doel te bereiken en toch hetzelfde welvaartspeil te behouden. Alsof we tegelijk meer autoverkeer van buitenaf kunnen aantrekken door een megaparking op de Bruul? De groenste energie is de energie die je niet gebruikt hebt. De huizen die we nu bouwen moeten energieneutraal zijn om de doelstellingen binnen twintig jaar te halen. Het is overduidelijk. Van dit stadsbestuur krijgen we alleen 'blabla'. Voor de 'boemboem' heb je groenen nodig. Wij pleiten voor de oprichting van een lokaal energiebedrijf dat Leuvenaars helpt te isoleren. Wij zorgen voor een mobiliteit die de lucht zuiver houdt. Wij kiezen voor een economie op mensenmaat.

Als het aan de toekomstige generaties lag, stemden ze groen. Elk jaar komen er zowat duizend Leuvenaars bij. Als we de schaarse open ruimte in Vlaanderen willen behouden voor landbouw en natuur, moeten de steden compacter worden. Maar iedereen wil een beetje groen dichtbij huis. Die Gordiaanse knoop kan alleen ontward worden door het stadsbestuur. Maar niet met de oude recepten! We kunnen niet eindeloos verkavelingen blijven bijmaken waar elk huis een grote tuin heeft. Ooit raken de woonuitbreidingsgebieden ook op! We hebben daarentegen nood aan kwalitatieve stapelbouw met meer publiek groen. Zo krijgt elk kind geen - pakweg - tien vierkante meter privé-tuin, maar wel duizend vierkante meter park in de buurt. Compacte steden zorgen er tegelijk voor dat het openbaar vervoer rendabeler wordt en de energiefactuur daalt. Een echte win-winsituatie!

Als het aan de voetpaden lag, stemden ze groen. De voorbije jaren zijn heel wat pleinen opgewaardeerd. Elke stad heeft af en toe nood aan zo'n werf om vernieuwing uit te stralen. Dat is leuk voor de toeristen. Maar in Leuven is klepel helemaal doorgeslagen. Prestigeprojecten krijgen voorrang op het gewone onderhoud van straten. Her en der ontbreken klinkers, verzakken straten waar de bus passeert, kruipt er water onder de tegels van het voetpad, komen kasseien onder het asfalt bloot te liggen, ontstaan meterslange scheuren in de fietsstrook... Wij vragen dat het bestuur opnieuw daarin meer investeert. En als het kan hier en daar een bankje, een vuilbak, een stadsplan, een openbaar toilet... Dat komt het comfort en de veiligheid van stappers en trappers ten goede.

Als het aan de kansarme lag, koos hij groen. Dit stadsbestuur heeft veel geïnvesteerd in stenen, maar te weinig in mensen. Het weigert resoluut mensen zonder papieren en zonder dak boven het hoofd op te vangen uit angst voor het aanzuigeffect. Het zet hen liever op de trein richting Brussel. Dit stadsbestuur pakt de bedelaars aan, in plaats van de mensenhandelaars.

Als het aan het openbaar vervoer lag, stemde het groen. Tijdens deze campagne klaagden de andere partijen in koor over de bussen in de binnenstad. En ze hebben gelijk. Ze brullen, stinken, zwenken gevaarlijk kort voorbij fietsers... Maar welke oplossingen stellen de anderen voor? Kleine pundelbusjes? Dan heb je nog meer bussen nodig om evenveel reizigers te kunnen vervoeren. Meer bussen langs de ring sturen? Maar op de streekbussen zitten ook veel reizigers voor de binnenstad. En op de ring staan bussen ook vaak in de file. Daarom pleit Groen voor een tram. Die kan meer personen vervoeren, is stil, stoot geen viezigheid uit, heeft een eigen baan waardoor hij minder in conflict komt met andere weggebruikers...

Als het aan de participatie lag, koos het groen. Het huidige stadsbestuur vindt dat informatievergaderingen nadat de plannen uitgetekend zijn, volstaan. De burgemeester vindt dat zijn mandaat hem het recht geeft alle beslissingen op eigen houtje te nemen. Snapt hij dan niet dat Leuvenaars mee hun stad willen vormgeven? Misprijst hij de expertise van de burgers? Zij kennen hun buurt toch het best! Zij weten goed genoeg waaraan hun wijk nood heeft. Als groenen willen wij meer inspraak van de bewoners, vanaf het prille begin van elk project.

We zitten in een bijzonder tijdsgewricht. De traditionele partijen hebben geen verhaal meer. De oude recepten werken niet voor de uitdagingen van de toekomst. Populisten maken daar handig gebruik van. Ze maken mensen boos en bang, zet hen tegen elkaar op. Groen daarentegen kiest voor een positief alternatief. Wij vertrekken vanuit een visie. Wij brengen mensen bij elkaar. Nu ligt het aan u! Waar kiest u voor?

Toon Toelen, 2de plaats