Groen Leuven reageert op het dossier van de Al Ihsaan moskee
02 September 2019
Rond het dossier van de Al Ihsaan moskee maakten fractievoorzitter Eva Platteau en gemeenteraadslid Magda Aelvoet een tussenkomst op de gemeenteraad met een duidelijke boodschap: ‘Geen heksenjacht in Leuven.’ Groen Leuven verzet zich tegen het machtsmisbruik van minister Homans inzake de erkenning van de moskee. Eva Platteau, fractievoorzitter: "Onze fractie stelt zich ernstige vragen bij wat de beweegredenen zijn van de minister. Wat is de beleidsvisie achter dit optreden? Wat wil ze bereiken? Als ze gewoon geen erkende moskeeën meer in wil Vlaanderen, dat ze dat dan zegt. Dan is dat tenminste duidelijk. Maar wat ze nu doet, is in onze ogen pure willekeur (een stok zoeken om de hond te slaan) en misbruik van haar discretionaire bevoegdheid. Is het haar werkelijk te doen om veiligheid? Laat ons duidelijk zijn: Groen Leuven vindt dat een zeer belangrijke en ernstige taak. Maar als er al sprake zou zijn van een veiligheidsrisico – quod non volgens het advies van de veiligheidsdiensten – dan zijn er bovendien andere maatregelen meer aangewezen dan het intrekken van de erkenning: in de eerste plaats een samenwerking met de bevoegde lokale instanties en een gedegen uitwisseling van informatie. Wie het dossier kent, weet dat dit in deze zaak niet gebeurd is. Onze groene fractie stelt zich ook ernstige vragen bij de manier waarop over dit dossier gecommuniceerd wordt door de N-VA. Feiten worden uit hun context gerukt en selectief weergeven. De kernboodschap van de imam was ‘tegen geweld binnen huwelijk’ maar die context wordt niet meegeven. Ook de manier waarop 'het salafisme' blijvend in verband wordt gebracht met de moskee (ook al distantieert de moskee zich hier uitdrukkelijk van) en de manier waarop het ongenuanceerd verbonden wordt met extremisme (ook al zijn er wel degelijk verschillende strekkingen) toont aan dat de N-VA het niet nauw neemt met feiten." Maatschappelijk debat over religie "Groen Leuven vindt het belangrijk dat we het maatschappelijk debat over religie in onze samenleving voeren. Kritisch nadenken over religieus fundamentalisme (van welke strekking dan ook, joods, christelijk, islamitisch …) en hoe dit al dan niet verzoenbaar is met onze rechtstaat, mag en moet een essentieel onderdeel zijn van ons democratisch debat. Maar dat debat moet wel intellectueel eerlijk gevoerd worden, met respect voor fundamentele vrijheden als vrijheid van godsdienst. We kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat hier, al dan niet bewust, een polariserend en stigmatiserend verhaal gebracht wordt waarbij ingespeeld wordt op de angst van mensen en waarbij deze angst zelfs aangewakkerd wordt. De verkiezingsuitslag van 26 mei heeft aangetoond waar deze politieke strategie toe leidt: een opruk van extreemrechts. Ik wil de fractieleider van de N-VA, Lorin Parys, uitnodigen: kunnen wij, ongeacht onze positie op het politieke spectrum, bondgenoten zijn in het bestrijden van elke vorm van extremisme en gewelddadig radicalisme? Kunnen we als politiek leiders onze verantwoordelijkheid nemen? Extremisme bestrijden vergt een degelijke aanpak, om te beginnen met de noodzakelijke uitwisseling van informatie tussen overheden i.p.v. een polemiek te voeren in de (sociale) media. De afgelopen week heb ik me veel vragen gesteld: What’s next? Waar leidt dit toe? Wie wordt hier beter van? Ik ben bezorgd. De Leuvense gemeenschap mag niet uit elkaar gespeeld worden. Groen Leuven wil niet meestappen in een polariserend verhaal. De geschiedenis (ook de recente) heeft al vele malen aangetoond waar dat toe kan leiden. Wij verzetten ons tegen een heksenjacht in Leuven!” Goede en open klimaat van samenwerking Magda Aelvoet, gemeenteraadslid: “ 'In naam van onze veiligheid en het vreedzaam samenleven in Vlaanderen’ wil de N-VA meteen overgaan tot de zwaarst mogelijke sanctie: de moskee moet haar erkenning moet verliezen met alle gevolgen van dien, dit terwijl de lokale politie en de federale veiligheidsdiensten stellen dat er geen bewijzen zijn van een extremisme en dreigende onveiligheid. Sanctioneren zonder bewijzen is een rechtstaat, waar we zo op staan, onwaardig en leidt tot pure willekeur. Dergelijke acties creëren geen veiligheid, maar boosheid en vijandigheid. In de brochure van de staatsveiligheid over salafisme lezen we dan ook dat het van belang is dat de moslimgemeenschap zich in haar geheel gesteund voelt door alle betrokken partners om het salafisme zo beperkt mogelijk te houden. Met de onterechte intrekking van de erkenning van de moskee doet de mevrouw Homans het tegenovergestelde van de aanbeveling van de staatsveiligheid. Ik kan me niet voorstellen dat de N-VA dat niet zou weten; ze grijpt deze kans aan om politiek te scoren als dappere bestrijder van de politieke islam, terwijl het in Leuven het goede en open klimaat van samenwerking in de samenleving kapot maakt. Als partijbelang ronduit ten koste gaat van het maatschappelijk belang, dan moeten we niet verschieten dat het ongeloof in de politiek met rasse schreden vooruitgaat, getuige het groeiend aantal mensen dat niet, blanco of ongeldig stemt. Hoe anders klinkt het verhaal van 2014 toen dronken studenten de moskee van de universiteit bestookten met stenen en ruiten ingooiden. Door de snelle interventie van de politie konden ze geïdentificeerd worden. Onder hen waren studenten in de rechten, die de bij de moskee hun verontschuldigingen zijn gaan aanbieden met de vraag geen klacht bij de rechtbank neer te leggen omdat hun carrière dan gekraakt zou worden. De moskee heeft die vraag in overweging genomen en beslist geen klacht neer te leggen. Dit is geen lik op stuk beleid maar mededogen kunnen opbrengen.”