Afgelopen weekend vierde Driekant, de Leuvense homomannenvereniging, zijn 50-jarig bestaan. Driekant is daarmee een van de oudste homoverenigingen die ons land rijk is. Tijdens een academische zitting in de statige Gotische zaal van het Leuvense stadhuis blikten huidige en vroegere vrijwilligers terug op de geschiedenis en evolutie van holebirechten en de vereniging. Sinds de oprichting van Driekant in 1969, onder de naam ‘Leuvense Studenten Werkgroep Homofilie’ (LSWH), is er heel wat veranderd. Vrijwilligers die deze beginjaren meemaakten, kwamen aan het woord en boden het nodige historisch perspectief. “Als jonge homo in die tijd had je nauwelijks rolmodellen met wie je je kon identificeren”, zo deelde Robert Brusten. “Je moest het zelf wat forceren. Nu is het anders, maar toch niet helemaal vanzelfsprekend.” Opvallend is dat de focus van de werking continu bleef doorheen de jaren. “We zetten in op onthaal van mensen die zoekend waren, organiseerden inhoudelijke activiteiten en fuiven”, aldus Brusten. Hieruit ontsproten op hun beurt andere organisaties, die tot op heden actief zijn: het jaarlijkse Holebifilmfestival – intussen actief in gans Vlaanderen – en de volleybalvereniging Break Out Leuven. “We droegen ook ons steentje bij aan de oprichting van de Federatie Werkgroepen Homofilie”, intussen beter bekend als çavaria (de Vlaamse holebi-, transgender- en interseksekoepel). Activisme “Wij namen actief deel aan de allereerste homobetoging in Antwerpen, op 5 mei 1979”, zo bracht Jean-Marie Vandeursen in herinnering. Ook zovele jaren later neemt een delegatie vanuit Driekant deel aan de jaarlijkse Belgian Pride in Brussel. “Dat activisme, dat engagement: dat is altijd al belangrijk geweest voor ons”, aldus huidig coördinator Jorian Depaepe. “We blijven ook inzetten op onthaal en het verwelkomen van nieuwe mensen, en merken hoe hard dat nodig is. Hoewel een coming-out minder moeilijk ligt dan vroeger, mag je die drempel toch niet onderschatten.” Door de komst van Holebihuis Vlaams-Brabant als regionale regenboogkoepel, intussen 10 jaar geleden, kon de werking van Driekant verder evolueren. Depaepe verduidelijkt: “We hebben daardoor niet alleen een vaste locatie, maar vooral ook een nauw contact met de andere holebi- en transgenderverenigingen en het Holebihuis zelf. We werken goed samen, en helpen mensen die zoekend zijn op weg.” Relevantie Ook na een halve eeuw werking is een vereniging als Driekant nog steeds nodig, zo geeft ook schepen van gelijke kansen Lies Corneillie aan: “Het is belangrijk dat verenigingen zoals Driekant bestaan, gezien rechten nooit blijvend verworven zijn. De meldingen van discriminatie op basis van geaardheid bij Unia liegen er niet om. De stad Leuven heeft sinds 20 jaar een holebi- en transgenderbeleid, waar we zeer trots op zijn. We willen dit verder uitbouwen, samen met organisaties zoals Driekant en Holebihuis Vlaams-Brabant.” “Als Vlaams-Brabantse koepel zijn wij erg blij met alle verwezenlijkingen van Driekant doorheen de jaren, en de inzet van talloze vrijwilligers”, aldus Dimitri Cools, voorzitter van Holebihuis Vlaams-Brabant, open huis voor seksuele oriëntatie en genderidentiteit. “Als een van onze stichtende leden en sterkhouders binnen onze werking, is en blijft Driekant ongetwijfeld een belangrijke partner.”