Op zaterdag 8 februari nodigt gemeenteraadslid David Dessers (Groen) onder meer auteur David Van Reybrouck uit in M-Museum Leuven. Van Reybrouck was ook de bezieler van de gekende burgertop G1000. Samen met alle aanwezigen zullen ze ideeën sprokkelen over hoe de democratische stad van de 21ste eeuw er kan uitzien. In de aanloop van deze activiteit schuift David Dessers al enkele voorstellen naar voor: "Leuven heeft op de eerste plaats nood aan een democratische mentaliteitsverandering: het bestuur moet de Leuvenaar als een partner beschouwen, niet als een verzuurde klager..." Terwijl uit de stadsmonitor 2011 blijkt dat slechts 27,5 procent van de Leuvenaars vindt dat zij voldoende betrokken worden bij het beleid van hun stad, weigert het huidige bestuur om voluit de kaart van inspraak en participatie te trekken. Zelfs de instrumenten die voorzien worden door het gemeentedecreet worden volstrekt onderbenut. Adviesraden lopen leeg en er wordt weinig gedaan om die trend te keren. Je moet al dagen geduld hebben om in Leuven aan de weet te komen hoeveel handtekeningen je nu precies nodig hebt om als burger een punt te kunnen toevoegen aan de gemeenteraad. Een volksraadpleging vond nooit plaats. En als de bevolking toch geconsulteerd wordt, is het vaak onduidelijk wat er met de conclusies ervan gedaan wordt. Inspraak zonder uitspraak, noemden we dat vroeger. David Dessers (gemeenteraadslid): "Steden vormen het ideale beleidsniveau om verregaande inspraak en participatie van de bevolking te organiseren. Overal ter wereld zien we hoe steden die handschoen opnemen. Vandaag willen we al drie concrete voorstellen voor Leuven naar voor schuiven.

1. Breng leven in de wijk. De stad voorziet in plaats van een occasionele hoorzitting op regelmatige basis een wijkdialoog, waarbij ook de burgers punten kunnen agenderen. Op een jaarlijkse wijkdag kunnen bewoners elkaar ontmoeten en prioriteiten voor hun wijk kenbaar maken. Leuven voorziet ook een voldoende robuust wijkbudget, waarmee concrete projecten in de wijk kunnen gerealiseerd worden, onder beheer van de bewoners zelf.
2. Laat de Leuvenaar mee oplossingen uitwerken. Leuven zet burgerfora op die zich gedurende een afgebakende periode buigen over een aantal langetermijnuitdagingen voor de stad, zoals de mobiliteitsknoop of betaalbaar en duurzaam wonen. Los van partijpolitieke belangen en los van de tegenstelling tussen meerderheid en minderheid, kunnen deze fora, ondersteund door studies en experts, aanbevelingen formuleren voor het beleid. Die aanbevelingen worden publiek gedeeld via de (sociale) media en zijn onderwerp van een debat in de gemeenteraad en de wijken.
3. Leuven consulteert de bevolking op regelmatige basis. Elke Leuvenaar ontvangt een unieke code waarmee hij of zij op regelmatige basis kan deelnemen aan consultaties via het internet. Bij grotere projecten of beslissingen die een grotere groep bewoners aangaan, meet het bestuur de temperatuur op onder de bevolking. Leuvenaars kunnen ook deelnemen aan die consultaties via de bibliotheek of via wijkcentra. De resultaten van elke consultatie worden daarna breed gecommuniceerd, met info over het profiel van de deelnemers (spreiding van leeftijd, geslacht, deelgemeenten...).  Het bestuur moet formuleren waarom het al dan niet rekening houdt met het resultaat van deze consultaties.

Het zijn slechts drie voorstellen die een andere democratische cultuur kunnen installeren in onze stad. Het allerbelangrijkste is echter dat de politieke bestuursmentaliteit verandert en dat de Leuvenaar eindelijk als een partner en co-producent van het beleid beschouwd wordt. Er is nood aan een afsprakencharter rond participatie voor Leuven en het spreekt voor zich dat échte participatie onmogelijk is zonder er ook voldoende budgetten én personeel tegenover te stellen.

David Dessers, gemeenteraadslid